De vuurtoren van Cordouan – aan stukken!

Niet schrikken, de echte vuurtoren staat er nog steeds bij als van ouds. We hebben het over een schenking van de chocolaterie Bouchon uit Saint-Médard-en-Jalle aan de Vereniging tot instandhouding van de vuurtoren van Cordouan. Het betreft een model van de vuurtoren gemaakt van chocola, ongeveer één meter hoog en met een gewicht van tussen de vijf en zes kilo. Sinds 2007 trok de chocoladevuurtoren in de winkel veel bekijks. En nu zou hij in het museum van de vereniging geëxposeerd worden.

Maar hoe kun je dit enorme model het eenvoudigste van Saint-Médard naar het museum in de vuurtoren van Pointe de Grave brengen? De Peugeot 807, die wij tot onze beschikking hadden, was groot genoeg om de chocoladetoren te vervoeren, maar we waren ons bewust van het risico dat dit kwetsbare model de tocht naar het museum niet zou overleven.

We hebben het toch maar geprobeerd. De vuurtoren werd vanuit de winkel, waar hij zijn vaste plaats had en in de loop der jaren een beetje grijs was verkleurd, op een houten plank getild en heel voorzichtig in de bagageruimte gezet, de perspex vitrine en de standaard waar hij op stond werden ook ingeladen en toen konden we vertrekken. Maar het ging wel om een tocht van 90 kilometer die voor een deel behoorlijk hobbelig is (wie kent niet de verkeersdrempels, die de automobilisten in Frankrijk uitermate efficiënt dwingen langzamer te rijden)!

Tot in Le Verdon ging alles goed, hoewel de toren regelmatig heftig heen en weer schudde. Maar kort na de eerste spoorwegovergang in Le Verdon, ongeveer 800 meter voor de eindbestemming ging het mis: een hevig lawaai maakte duidelijk dat het met de vuurtoren was afgelopen. We konden, aangekomen bij het museum, alleen nog maar de chocoladebrokstukken verzamelen. Het bovenste stuk van de toren was afgebroken en de kwetsbare spits was in duizend stukjes uiteengespat.

Om na dit ongeval deze chocoladeversie van de toren toch nog aan belangstellenden te kunnen laten zien en uit eerbetoon aan zijn schepper plaatsen wij hier een foto van de toren in ongeschonden staat. Al komen we met onze poging tot het langste transport van een chocoladevuurtoren nu niet in het Guinness book of records terecht, we hebben het tenminste geprobeerd! Toch heeft deze geschiedenis nog een happy end: de chocolatier, geconfronteerd met wat er met zijn toren was gebeurd, heeft ons aangeboden uit de brokstukken weer een nieuw model van de vuurtoren te maken. En zo kan men toch nog in werkelijkheid de chocoladetoren in het museum van onze vereniging gaan zien.

2015 Christian Büttner (Saint Vivien) / Jean-Marie Calbet (Gaillan), vertaling: Marius van Deventer