Schatten op de vlooienmarkt

Van kindsbeen af heb ik altijd graag oude dingen doen herleven. Mijn ouders hebben me altijd geleerd om niets weg te werpen en nu geef ik graag een nieuwe wending aan oude gebruiksvoorwerpen. Ik hou van knutselen en zou graag een collage maken van oude muziekpartituren,of moza?que aanbrengen op een gekochte etalagebuste.

Ik hou bvb. ook van de nabijheid van water langs de kanaaloever. Per fiets en 2 zadeltassen ben ik naar Saintes gereden, daar was er een vlooienmarkt langs het kanaal en de sfeer was er ongelooflijk! Het kan gebeuren dat men 2 of 3 jaar rondkuiert zonder enig resultaat en dan opeens kom je de gouden parel tegen. Op een rommelmarkt zoekt men niets specifiek, het is vreemd men kan niet op voorhand zeggen wat men gaat vinden en/of verkopen.

In de rubriek ?Vide Grenier 33?, vindt men alle veilingen en vlooienmarkten uit de regio. Het mooiste wat ik ooit gekocht heb in St.Vivien is een aquarel. Ook in le Verdon is er een sympathieke rommelmarkt, daar heb ik een Bobet-fiets gevonden voor 5 euro. Ik ken een vriend uit de parijse regio die wat krap bij kas zit en die een fiets zocht, ik heb hem gebeld en gezegd;?ik heb een prachtige fiets voor jou!?

Er zijn steeds interessante voorvallen : een vrouw komt eraan en bekijkt de cd die ik juist gekocht heb, het is een groep uit Bordeaux en helemaal niet slecht. Ze zegt me: ik ken de groep, mijn schoonzoon speelt erin mee! Voor een Duitser die in Eysines woont heb ik een oude sifon gevonden, zeer moeilijk te bemachtigen voor 15 euro. En ik heb hem ook nog 4 Solexen opgescharreld die hij zelf zal repareren.

Gisteren was ik in Bordeaux,het Saint-Michel kwartier, daar is er vanalles. De mensen maken hun zolders leeg en komen met volle dozen naar buiten, de dozen worden simpelweg op de grond gezet en men mag erin snuffelen naar hartelust. Men dringt er in het persoonlijk leven van de mens binnen. Gisteren viel ik op een grote rommelverkoop, daartussen was er een ophangsysteem voor aan de muur, met een grote en kleine katrol en een uittrekbare arm in metaal met de fabrikant zijn adres er nog op. Dat was een oud stuk, met een beetje fantasie en denkwerk kon ik daar een mobiele lamp van maken. Een man komt dichterbij , ik spreek hem aan en zeg hem: ?de verkoper beweert dat dit aan een tandarts heeft toebehoord?. Hij antwoordt ?Oh, wat heb ik pijn aan mijn tanden?. Ik heb geprobeerd om af te dingen, maar hij heeft geen duimbreed toegegeven.

Christian Desoutter (Grayan), vertaling: Marleen Fillet