Rommel in Soulac*

Op 20 juni 1939 bezetten de Duitse troepen de 2 Charentes, op 26 juni steken ze de monding over met de veerpont ?Le Cordouan? en komen dezelfde dag in Le Verdon aan en de 27ste zijn ze al in Soulac.Maar de Duitsers waren ook al in Bordeaux waar ze de grote zeehaven bezet hadden, een zeer strategisch punt. Er was dus ??n troepenmacht die van Bordeaux kwam en een andere uit Le Verdon. De troepen bestonden uit 4000 manschappen en hebben alle huizen uit Noord-Médoc opge?ist als logement. Deze troepen hadden daar 2 prioriteiten: de ingang van de monding neutraliseren met drijfmijnen en het bouwen van de Atlantische muur in de Médoc.

In het begin van de oorlog was ik 3 jaar oud en woonde in de wandelstraat te Soulac ?Le Grand Caf? Riche?, nu een ijskreembar ?le roi des c?nes?. Ik wandelde met mijn vader in deze straat wanneer plotseling gehelmde soldaten op motos met side-car,geweer in de schouderiem, opdoken. Ze vroegen aan mijn vader waar men ?gazoline? kon vinden.Hij wees hen met de rechterhand naar een benzinestation. Later installeerden ze zich gemoedelijk in de woningen van Soulac. Ze brachten er ook de STO (Service du travail obligatoire) onder dak waarvan mijn vader onder dwang deel uitmaakte.

Mijn ouders waren de uitbaters van ?Le Grand Caf? Riche? en alle maritieme krijgsofficieren kwamen daar samen en haddenen er hun stamkroeg van gemaakt, een gezellig plekje met als vrolijke noot een Duitse muzikant met zijn accordeon. In dit caf? ontmoette ik alle officieren , Georges Schillinger, de verantwoordelijke commandant aan de noordkust in de Médoc was Franstalig via moederszijde en Duitser via zijn vader, afkomstig uit het Zwarte Woud. Hij had gestudeerd in Mulhouse en was duidelijk Fransgezind.

Op 10 februari 1944 speelde ik op het balcon en zag ik de Duitse fanfare afkomen met in hun midden een officier die ik nog nooit gezien had. Het bleek om marechal Rommel te gaan! Ik had opgemerkt dat hij een witte sjaal om zijn nek droeg en een stuk hout in zijn hand had. Ik dacht nog:?wat doet die met een stuk hout in zijn hand?? Later in de documenten snuffelend, heb ik Rommel herkend met zijn marechal-staf.

Ze gingen de straat verder door richting strand. Ik ben, vanop het balkon, hen met deogen gevolgd . De fanfare voorop, gevolg door gewapende soldaten, daarna de officieren en als laatste terug gewapende soldaten. Ze namen een aperitiefje in het hotel vlakbij het strand, wat nu het restaurant ?le Balizi?is. ?s Avonds was er nog vuurwerk.

Marechal Rommel heeft alle installaties in Noord-Medoc bezocht op 10 februari 1944 en verklaarde dat alle batterijen operationeel waren. Hij bracht de nacht door in Soulac in de villa ?Faust? bij baron Thierry, een vriend van commandant Georg Schillinger, een studiegenoot uit Mulhouse.

Na de oorlog heb ik in Saint-Vivien gewoond bij mijn grootvader ergens tussen het kerkhof en de watertoren. Het centrum was voor 80% vernietigd. Het beeld van de Maagd Maria mist een hand. Achter het huis van mijn grootvader waren er bommenkraters waarin ik speelde met mijn fiets. Ik was toen koorknaap in Saint-Vivien, en alvorens de kerk binnen te gaan speelden we nog op de overblijfselen van het gemeentehuis.

2018 Jean-Paul Lescorce (Soulac), vertaling: Marleen Fillet