1943: Vee in de straten van Saint-Vivien

Mijn broer, die in de Charente-Maritime woont, is lid van een vereniging van ansichtkaartenverzamelaars. Een van zijn vrienden heeft een ansichtkaart van Saint-Vivien uit 1943 gevonden. Zeldzaam, want uit die tijd zijn er maar weinig. Daarom heeft hij hem aan mijn broer gegeven om voor mij een scan te maken. Die heb ik laten zien aan een lid van de vereniging van oud-strijders van Saint-Vivien. Hij, 96 jaar oud, zei: "ik herken niemand op die kaart, maar dat moet meneer Egreteau met zijn koeien zijn. Hij had een weide in de Coulisse. Iedere dag dreef hij 's morgens en 's avonds zijn koeien door de straten. Hij woonde vlak bij de apotheek en zijn stal was waar nu de opslagplaats van de gemeente is.

Op de foto kun je de hoofdstraat zien, ik heb daar indertijd als kind gespeeld. Je had daar de bakker, het huis van mevrouw Capdeville en de sigarenboer. De Duitse soldaten kwamen in 1941. Ze woonden bij mijn ouders in het Chateau Gauvin, waar ze de hele noordzijde bezet hadden, zowel de begane grond als de eerste verdieping. Ze bleven tot 1944. Mijn vader, die 7 kinderen had en al op leeftijd was, was niet gemobiliseerd. Hij bleef daarom hier en kreeg de opdracht voor de Duitsers te zorgen. Bovendien dwongen de Duitsers de Fransen om twee dagen per week te werken aan de bunkers van de Atlantikwall en ook moesten ze de straten schoon houden. Maar het was niet slecht met de Duitsers. Ik was toen 5 jaar en ik herinner me dat ze mij bonbons gaven. Op een dag kwam er ??n totaal bezopen naar huis en hij brak de toiletpot: de volgende dag werd hij naar het oostfront gestuurd!

Hier noemde men de Duitsers de "territoriaux" (reservisten), het waren Duitsers van een jaar of 50? Ze waren hier omdat ze daartoe verplicht waren. Er waren tussen hen en de Franse bevolking geen conflicten. Ze spraken een beetje Frans, vooral degenen die bij ons woonden, die probeerden zich aan te passen.

2018 Roger Dillemann (Saint Vivien), Vertaling: Marius van Deventer

Commentaar: #1