Een klein stukje vrijheid in Le Gurp
Gisteren was het een bijzondere dag. Na ongeveer een maand in een lockdown te hebben geleefd, hebben we deze dag weer een klein stukje vrijheid teruggekregen. Mochten we voor "recreatie en sport" maar maximaal 1 uur van huis en niet verder weg dan maximaal 1 km, nu is dat verruimd tot 3 uur en 20 km. Dat scheelt een hoop. We moeten nog altijd een verklaring op zak hebben waarop is ingevuld wanneer we op pad zijn gegaan en waarom, maar je kunt nu toch zomaar zonder speciale noodzaak weer ergens naar toe.
Geluk daarbij was dat het mooi zonnig en windstil weer was. Voor mij was dat reden om de auto te pakken en even naar Le Gurp te rijden. Le Gurp ligt direct achter de strand, en is niet meer dan een heel grote camping, een paar winkeltjes en restaurants, een parkeerplaats en een afgang naar het strand. Er woont niemand.
's Zomers is het er heel druk en is er van alles te doen, maar in november is Le Gurp meestal zo goed als verlaten. De camping, de winkels en de restaurantjes zijn - door de lockdown gedwongen - natuurlijk gesloten, maar anders zouden ze nu toch wel dicht zijn. Er komen soms wat mensen naar Le Gurp om op het strand te wandelen, er komen bij geschikt weer wat surfers, maar vaak kun je de mensen op de vingers van één hand tellen en soms zie je er helemaal niemand. En zo verwachtte ik Le Gurp aan te treffen. Maar op de doodlopende weg die er heen leidt viel het me al op dat mij een paar tegenliggers tegemoet kwamen. En dat was opvallend omdat deze weg eind november normaal gesproken natuurlijk ook zo goed als verlaten is. Eenmaal in Le Gurp zag ik tot mijn verbazing dat het parkeerterrein vol stond met auto's.
Alsof het de eerste mooie dag in de lente was waren hele gezinnen er op uit getrokken om op het strand te wandelen, te sporten, in het zand te spelen of gewoon over de zee uit te kijken. Net zoals bij het vee, dat na de winter de stal mag verlaten en voor het eerst de wei in mag heerste er hier onder de bezoekers een uitgelaten stemming. De mensen straalden vrolijkheid uit en de opluchting dat je er weer even uit kunt was duidelijk te zien.
Le Gurp heeft een mooi strand, maar ook hier is, net als elders, de afgelopen tijd veel zand weg geslagen door de zee. Aan de duinenrij kun je goed zien hoe de erosie van de kust voortwoekert. Zoals overal langs de kust hier liggen er nog overblijfselen van Hitlers Atlantikwall in de vorm van op drift geraakte bunkers. Door de erosie van de kust zijn de bunkers, die oorspronkelijk in de duinen stonden, op het strand terecht gekomen. Voor vakantiegangers vormen ze gewilde objecten om hun creativiteit te uiten. Er zijn al heel wat spuitbussen met verf leeggespoten op het grijze beton. Die verf wordt er dan vervolgens in de winter weer gedeeltelijk door de voortdurend beukende zee afgeschuurd, waarna in het volgende zomerseizoen de spuitbussen met verf weer ten tonele komen. Niet iedereen houdt van deze vorm van graffiti, maar wat je er ook van denkt, kleurrijk is het wel. En dat er getalenteerde graffitispuiters aan het werk zijn geweest is ook duidelijk te zien. Het schilderen gebeurt voor een deel georganiseerd en er is zelfs sprake van een Gurp Graff School. Op internet is er veel over de Gurp Graff School en de graffiti op de bunkers te vinden.
De kust hier is geliefd bij surfers, die je bijna altijd wel ergens ziet wachten op de juiste golf. Zo ook op deze dag, bij de naderende zonsondergang. Het strand kleurt rood in het licht van de ondergaande zon. En dan verdwijnt de zon. De temperatuur daalt opeens snel en het strand loopt leeg. Ook de laatste surfers zijn uit zee gekomen. De stilte daalt weer neer over Le Gurp. Zelfs de branding is nauwelijks te horen.
2020 Marius van Deventer (Grayan)