De haven van Saint Vivien

Saint-Vivien is een kleine gemeente in een streek die men best kan leren kennen door er te wandelen en te kuieren langs kleine paadjes, waar wilde grassen en veldbloemen overheersen, waar men rust kan vinden ver van de stranddrukte. In en rond het stadje gebruiken de inwoners vooral de fiets om zich te verplaatsen, om enkele boodschappen te doen in het centrum, een brief te posten, een koffie te drinken,maar ook om er naar het haventje te gaan; er te genieten van het wonderbare natuurlijke daglicht van de kleine Camargue, van een glas cider, een mooi gepresenteerde rhum,een paar pannekoeken, een dozijn oesters of wat mosselen op de plancha en dat allemaal langs het door riet omgeven kanaaltje met de omliggende vissershutten. Er zijn hier ook restaurantjes en de expositiehuisjes van de artiesten, de voormalige moerassen zijn er omgevormd tot kweekvijvers voor oesters, weekdieren en gambas.

Een beetje verder steken we “Les Mattes” over; akkerland onder de zeespiegel. Men ontdekt er de “tonnes à canard”; schuilplaatsen met lokvogels voor de eendejacht, “les carrelets”; typische vissershutjes op palen met een groot kruisnet, en dan belanden we op de dijk en het strand, daar waar Alexander Baluto van de stoeterij in Saint-Vivien, paard en ruiter heenbrengt om zich te verfrissen na een rit.

Precies daar bevindt zich al jaren een zomerherberg voor wandelaars die er het gedenkteken van Frankton komen bezichtigen, gewijd aan één van de gevaarlijkste en gewaagste kommando-opdrachten van het britse leger tijdens de 2de wereldoorlog, een missie die in december 1942 de duitse boten aangemeerd in de haven van Bordeaux tot zinken moest brengen.

Buiten de begane wegen, ver van de drukte, lijkt zich Saint-Vivien-de-Médoc oneindig uit te strekken, “het Paradijs “zeggen sommigen, langs pittoresque wegen en paden omringd door 100-jarige tamaris, heggerozen en braambessenstruiken, langs kanaaltjes waar men de kleine zilverreiger, allerlei steltlopers en reigers kan zien, “les mattes” en de dijken langs de Gironde, “les carrelets”met de voeten in het water, een visser langs de oever......

2018 Dominique Rouyer (Saint-Vivien), vertaling: Marleen Fillet